Dzięki lekturom wielu dzieł polskiej literatury najnowszej książka odkrywa fundamentalne napięcie między niepokojąco zintegrowaną i zniewalającą współczesnością a różnorakimi formami bycia niewspółczesnego. W silnie naznaczonej doświadczeniami historycznymi polskiej literaturze dochodzi do nowego uwrażliwienia na przeżycie czasu. Pojawia się w niej dojrzała forma życia asynchronicznego, którego ekspresje opisuje monografia, by pokazać na koniec, jak polska literatura wkracza w niepozbawiony nadziei społecznej czas plastyczny.

Wstęp
I.
Niewspółczesność jako kategoria historii literatury polskiej po 1989 roku

II.
Udany dzień, udany sezon. Literatura (w) codzienności
Spektroanalizy współczesności – codzienność w powieściach Mariusza Sieniewicza

III.
„Jeszcze nie”. Śmierć i erupcje czasu
Różewicz odchodzi
Na strzępy. O późnej liryce Urszuli Kozioł
Poezja „topielicy”. O liryce Krystyny Lars
Liryka powstrzymanego płaczu. Wiersze Romana Śliwonika
Podwójny żal, podwójna radość. Gorzkie żale Julii Hartwig
„Przed nami na paru metrach”. Poezja Michała Jagiełły
Poezja przysiada na ramieniu. O wierszach Ireny Wyczółkowskiej
Ekonomie Szubera
Gra o koniec, gra o początek. Już otwarte Bohdana Zadury
Wiersze z otchłani śladów. O poezji religijnej Jarosława Zalesińskiego

IV.
„Jeszcze raz”. Zerwania i nawiązania temporalne
Jak najszerszy świat lokalności. Proza Kazimierza Brakonieckiego
W republice „zroślaków”. O Salkach Wojciecha Nowickiego
Mądre polskie „kradzieże”. Złodzieje bzu Huberta Klimko-Dobrzanieckiego
Zadzwonić do zmarłych. Szum Magdaleny Tulli
Literacki dom dusz. O Domu włóczęgi Mariusza Wilka

V.
Cierpienie, cierpliwość i czas procesualny
Liryka „niepamiętanych epifanii”. Wybór wierszy Jacka Łukasiewicza
Poetycki „cud niepamięci”. Nocne życie Bohdana Zadury
Cóż po poecie w czasach mirindy? Oranżada Jerzego Jarniewicza
Odroczone słowa. Linia życia Jacka Gutorowa
Fizyka reakcji lirycznych. Poezja Dariusza Suski
Po kropce. O wierszach Piotra Mitznera
Powrót dorosłego Krzysia do Puchatka. Ekscentryczne eseje Liskowackiego
Upadki w czas Ciorana, ukucnięcia Stasiuka
Wielka scena życia. Skoruń Macieja Płazy

VI.
Czas plastyczny
Pamiętna „Solidarność” w literaturze
Sztuka po demokracji, sztuka przed demokracją
Krytyka jako inteligentna forma demokracji
Dyskretna czasoprzestrzeń etyczna. O liryce Bogusławy Latawiec
Podróż w kosmos prześladowań. Kapitan X Tomasza Różyckiego
Być poetą „po szkodzie”. Raz jeszcze o wierszach Zadury

Zakończenie
Nota bibliograficzna
Bibliografia
Indeks nazwisk
Summary. Non-contemporaneity. Temporal Experience in the Latest Polish Literature

Thanks to a reading of a number of works from recent Polish literature, the monograph reveals the fundamental tension between an unnervingly integrated and compelling contemporaneity and various forms of non-contemporaneity. In Polish literature, which is heavily influenced by historical experience, there is a new sensitivity to the experience of time. A mature form of asynchronous life emerges in this, the expressions of which are described in the monograph, to show ultimately how Polish literature enters into a plastic time that is not without social hope.